Hilekoaren zikloa eta altitudea. Kepa Lizarraga, BMF-FVMko medikua
Kepa Lizarragak, BMF-FVMko medikuak, idatzitako artikulua.
Iaz, azterketa on bat argitaratu zen hilekoaren zikloak, ahotiko antisorgailuen erabilerak, konpentsaziozko tratamendu hormonalek eta menopausiak hipoxiaren aurrean duten eraginari buruz
Elkar ulertzeko, esango dut hipoxia terminoak esan nahi duela itsas mailan dugun oxigeno kantitatea baino txikiagoa duen airea arnastea, eta hori mendi garaietara igo ahala gertatzen da.
Lanaren egile nagusia, Jean-Paul Richalet, pertsonalki ezagutzen dut, eta badakit ikertzaile zuhurra eta zorrotza dela. Izan ere, 1.000 emakume baino gehiago aztertu ditu bere ondorioetara iristeko, UIAAkoekin bat datozenak.
Ondorio haien arabera, emakumeek goi-mendietako atmosferan arnasa hartzen duzuenean, aire-litro gehiago aireztatzen dituzue esfortzu bera egiteko fase luteinikoan, obulazioaren ondoren, fase folikularrean baino, hilekoa odolustu bitartean eta handik gutxira.
Hala ere, arnasketaren portaeraren aldaketa horrek, hormona progesterona handitzearen ondorioz, ez du eraginik altueran moldatzeko gaitasunean.
Arnasa hartzeko erantzunak altitudearen arabera alderatuz gero, ugaltzeko adinean dauden, ahotiko antisorgailuak tratatzen dituzten eta ez dituzten emakumeen eta menopausia diren emakumeen artean, hormona-tratamendu konpentsatzailea duten eta ez duten emakumeen artean, ez da aldaketarik hauteman goi-mendialderako egokitzapenean. Aitzitik, aldeak hauteman ziren bihotz-erritmoaren portaerari dagokionez hipoxian egindako ahaleginean.
Izan ere, emakume menopausikoek ugalkorrek baino maiztasun txikiagoa zuten bihotzetan, baina arrazoia ez dirudi aldaketa hormonala, baizik eta haien adin handiagoa.
Beraz, emakumeok antzeko aukera-maila duzue altitudera egokitzeko, hilekoaren zikloan duzuen egoera eta adin emankor batean egotea edo hura gainditu izana alde batera utzita.
